22 lutego 2021
Terapia dla udrożnienia kontaktu ze sobą.

To do wszystkich, którzy są na terapii. Ale też tych po terapii. W trakcie i tych w trakcie przerwy. No i oczywiście tych przed terapią. Bo... z terapią jest trochę tak jak z „backupem” - ludzi dzielimy na dwie grupy: tych którzy robią backup i tych, którzy będą go robić.

Terapia dla udrożnienia kontaktu ze sobą

A propos backupów. Róbcie go. A propos terapii... Idźcie. Po prostu idźcie. Niedawno domknęłam swoją. Kolejną w toku edukacji własnej. Poszłam na nią, bo chciałam lepiej zrozumieć i przyjrzeć się mojej relacji z Tatą. Choć w sumie to w tym procesie relacjom w ogóle z mężczyznami. Miesiące a nawet lata trudnych pytań i jeszcze trudniejszych odpowiedzi, łez odkryć i śmiechu rozwiązań.

Tę terapeutkę poleciła mi koleżanka po fachu. Zawsze chodzę z polecenia. Zmieniam nurty, ale tropu dotarcia nigdy. Mówię z czym się mierzę i szukam klucza trafienia na właściwą osobę. Oprócz dwóch pierwszych (liceum i studia) to trafiałam pięknie. Pracowałam psychodynamicznie, poznawczo-behawioralnie, humanistycznie, a ostatnia terapia była terapią schematów. Dla niewtajemniczonych to tak jakby języki poznawania siebie. Soczewki przez które przyglądamy się sobie. Nie ma lepszych i gorszych. Są bliższe i dalsze. Na ten czas albo na inny.

Ale jak we wszystkim trzeba czuć chemię z tą osobą. Bo to z nią u boku będziemy stawać twarzą w twarz z najtrudniejszymi pytaniami o naszą tożsamość. To ta osoba będzie świadkiem naszego rozpadu i ponownego składania się. To z jej pomocą będziemy zaglądać w ciemne zakamarki siebie i rzucać światło na to, na co nie mieliśmy odwagi nawet spojrzeć.

Terapeuta to taki katalizator. Nie jest składnikiem chemicznym, a bierze udział w reakcji. Pamiętam sesje, na których płakałam jak bóbr. Pamiętam te, na których śmiałyśmy się obie do łez. Pamiętam też, kiedy robiłyśmy wszelakie wizualizacje. Pamiętam jak ze mną przeklinała. Pamiętam, jak rozumiała, choć nikt nie rozumiał. Pamiętam, jak popłakała się ze mną słuchając powieści o tirze wjeżdżającym we mnie. Pamiętam jak mówiła, że jestem skarbem. Pamiętam, że przeżywała za mnie złość, aż ja byłam wreszcie na nią gotowa.

Idźcie na terapie. Najlepiej tak co 4-5 lat. Dla udrożnienia kontaktu ze sobą. Żeby nie tylko odzyskać siebie, ale głównie po to, żeby siebie nie stracić.

Jestem psychologiem specjalizującym się w tematyce wstydu i odwagi. Współpracuję z osobami i zespołami świadcząc usługi coachingowe i szkoleniowe zarówno dla klientów prywatnych, jak i biznesowych.

Podziel się:

Kategorie

Ostatnie posty

BLOG-Jak-zmieniac-trudne-poczatki-we-wspaniale-konce-1
Jak zmieniać trudne początki we wspaniałe końce.
Minął rok. Dokładnie rok, od kiedy powstała moja platforma rozwojowa ON MY WAY. Część z Was już na niej jest i eksploruje i mówi, że jest super, me...
BLOG-Tam-pomiedzy-wlasnie-miesci-sie-cale-nasze-zycie
Tam pomiędzy właśnie mieści się całe nasze życie.
Życie ma w sobie schody w górę i schody w dół. Czasem łatwiejsze te pierwsze. A czasem te drugie. Czasem idziemy sami a czasem z kimś. Czasem się m...
BLOG-Odwaznym-i-odwazna-sie-bywa
Odważnym i odważną się bywa.
Koloseum, zwane również Amfiteatrem Flawiuszów, ma dla mnie szczególne znaczenie. Kiedy odłączę potężny kawałek brutalnej historii i zostanę przy r...

Tagi

Posłuchaj podcastu

Oglądaj mój kanał na YouTube

Na stronie używam ciasteczek, są bez mleka i cukru, słodzone miłością do znaków. Pliki cookies są zapisywane w pamięci przeglądarki internetowej. Chcesz wiedzieć więcej, kliknij tutaj