Ale dla tych, którym duchowość nieobca zupełnie, podsyłam cytat, na który natknęłam się w Kursie Cudów - a brzmi on tak:

To, że odczuwasz lęk jest sygnałem, że chcesz polegać jedynie na swojej sile.

Bang! No właśnie. Niezależnie od tego w co wierzycie, to po siłę można sięgać na zewnątrz, gdzieś poza siebie. To może oznaczać innych ludzi rzecz jasna ale to też może oznaczać wyjście poza to, co namacalne i mierzalne. Można sięgać a nawet, tak sobie myślę, że w trudnych momentach trzeba sięgnąć po Siłę, Boga, Moc, Wszechświat (do wyboru do koloru, koniec końców to wszystko i tak dla mnie ma jedno źródło), bo inaczej lęk może nas pochłonąć. 

Już wiecie, bo kiedyś o tym pisałam, że lęk odczuwam w podróży, w czasie dużych zmian, w niektórych momentach mojej pracy, w domu, w hotelu, w samochodzie. On mnie potrafi dopaść w różnych momentach i wtedy sięgam po tę Siłę właśnie. Nie jest to łatwe dla mnie i ciągle się tego uczę ale zrozumiałam, że kiedy człowiek tak kurczowo nie trzyma się tylko swojej siły ale ma odwagę poprosić o nią na zewnątrz, to jakoś lżej na duszy i ciężar staje się lżejszy, problem mniejszy, a lęk mniej straszny. 

Formatów jest dużo: modlitwy, medytacje, mantry, afirmacje, joga, spacery z psami, rozmowy z przyjaciółmi. Wszystko zadziała, jeśli wpuścimy trochę tej Siły z zewnątrz. Bo ona w połączeniu z naszą to duet mocy. Trochę jak yin yang, dzień i noc, prawa i lewa noga :) Wiecie... sama prawa noga jest spoko ale jak jest i lewa, to można cuda. Można daleko, bardzo daleko zajść. 

Warunek z tym szukaniem Siły na zewnątrz jest jeden: zaufanie. Trzeba nam tej Sile zaufać, a potem ufanie sobie w trudnościach, to bułka z masłem. 

No to teraz Wszystkim już: czułe dobranoc :)