Generalnie u mnie jest tak, że podczas wykładu uczestnicy nie tylko dowiadują się o wynikach badań dotyczących poruszanego tematu, ale też często mają okazję wziąć udział w krótkich ćwiczeniach dotykających poruszanych tematów. Wszystko to odbywa się w formule storytellingu, którą polubiłam dopiero jakoś dwa lata temu. Co ciekawe wcześniej myślałam, że ja nie umiem opowiadać historii. A teraz nie dosyć, że czuję, że umiem to i uczestnicy wykładów też tak czują!

Staram się, żeby to nie były po prostu historie, ale takie z uwzględnieniem praktycznych przykładów ilustrujących omawiane koncepcje oraz z dużym poczuciem humoru. Bardzo mocno wierzę, że humor pomaga zapamiętywać. Do tej pory wiele osób pamięta moją:

• historię z lokówką
• modlitwę przy celniku w Houston
• czy też głaskanie swoich ramion przed biletomatem w Warszawie.

Ale te moje wykłady to nic nie zmienią, jeśli... potem nie wdrażamy tego w praktykę. Bo nawet najlepsza teoria jest nieskuteczna, jeśli nie wdrożymy jej w praktykę.

Piszę o tym dlatego, że spływa teraz do mnie dużo zapytań o wykłady dotyczącego odważnego przywództwa, empatii, emocji, wstydu i odwagi, porażkach, zaufaniu. No wszystkie te cudowności psychologiczne na które coraz częściej biznes roooobiiiii miejsceeeeee! Yeah! I bardzo się cieszę. No mega. Bo wykłady dają szanse większej grupie ludzi na dotknięcie tematu, a jak się dobrze zasieje, to ludzie szukają dalej i zgłębiają temat. I tak zaczyna się rewolucja.

No i tyle w sumie. Puenty za bardzo nie mam. Może piszę to z wdzięczności i radości. Sama nie wiem. Wy będziecie wiedzieć, jak przeczytacie :)