Pamiętam, kiedy to się działo - i siłą rzeczy w mediach społecznościowych pojawiały się informacje o przebiegu, które śmigały mi przed oczami - to miałam uczucie obrzydzenia. Że po pierwsze jest to upubliczniane i wszyscy mogą sobie to oglądać jak jakiś reality show. A po drugie, że budzi w nas, ludziach aż takie zainteresowanie. Coś, co u podstaw jest w sumie bardzo smutne, okrutne i moim zdaniem zarezerwowane tylko dla tych dwojga, staje się publiczne. Ale wtedy też zrozumiałam jeszcze lepiej, jak potężną jest władza, którą dają Social Media i jak wielki może być na tym zarobek.

DSM-5 czyli taka biblia zaburzeń i chorób psychicznych, jeszcze nie uwzględnia czegoś co nazywamy „Celebrity worship syndrome”, ale myślę, że to tylko kwestia czasu. Syndrom Kultu Celebrytów, bo tak można by było to przetłumaczyć, czyli naszej obsesji tymi, którzy są na świeczniku. Projektujemy na nich swoje niepewności, swoje marzenia, swoje, sukcesy i porażki. Korzystamy z nich trochę dla własnego użytku, żeby albo ich podziwiać albo z nich naśmiewać. Jedno i drugie daje nam uczucie przyjemności. Bo albo mamy kogoś, kim chcielibyśmy być albo kogoś, kto jest „gorszy od nas”.

To prowadzi mnie do promowania osób, o których wiadomości super się klikają. Caroline Derpienski od kilku miesięcy pojawia się w mediach i sieci. Na początku nie mogłam uwierzyć, że to jest na serio ale trwa to zbyt długo, żeby miało być jednorazowym żartem. Po wywiadzie u Kuby Wojewódzkiego od wczoraj pojawia się dużo informacji o świadomym dysponowaniu czasem antenowym dla takich osób i co za tym idzie wysyłania sygnału, że coś lub ktoś jest warte pokazania. Zgadzam się z tym, że w idealnym świecie, media mogłyby pełnić rolę przesiewającą to, co warto promować a co niekoniecznie, ale myślę, że to niemożliwe, bo media tak naprawdę podążają za tym, czego pragniemy my, oglądający. Więc im więcej kliknięć w sieci tym większe zainteresowanie wszystkich. To nasza odpowiedzialność, bo od czasu pojawienia się internetu, to my zostawiając ślad w sieci mówimy, co chcemy oglądać.

Dlatego moja propozycja dla nas na ten tydzień jest taka: poćwiczmy powstrzymywanie się przed klikaniem w coś, co nie jest ani karmiące, ani inspirujące i nie służy nikomu, poza reklamodawcami. Idąc na „starym” narzędziem Mel Robbins - kiedy skusi nas by wejść na Pudelka lub kliknąć w zapowiedź kontrowersyjnego artykułu, policzmy do 5 i wybierzmy lepiej. To jak z dietą. Naprawdę. Stać nas na to by lepiej odżywiać naszą psyche.