...to fakt, że wreszcie na głos mówi się w biznesie o wrażliwości i empatii. Było o turkusowych organizacjach. Było o autentyczności. 
Były tez dwie postaci, których wystąpienia były dla mnie szczególnie inspirujące:
Jedną z prelegentek była Joanna Klimas, która z wyczuciem, stylem i typową dla siebie swobodą i luzem poruszyła temat stylu i jakości w biznesie. Przytoczyła historię jednej ze swoich klientek, która zapytała ją dlaczego ten żakiet tyle kosztuje u niej a gdzieś indziej prawie identyczny 3 razy mniej. Zamarłam w tej historii, bo gdyby tylko zmienić branże na te z rozwoju osobistego, to często otrzymuję bardzo podobne pytanie. I wsłuchana na 150% czekam, co odpowie Joanna Klimas. A ona mówi do swojej klientki tak:

Nie wiem, jak mam to Pani wytłumaczyć. To naprawdę trudno wytłumaczyć, ponieważ prawdopodobnie nie posiada Pani narzędzia do zauważenia tych różnic. A ja jednym słowem tego Pani nie wyjaśnię.

Puenta tej historii jest taka, że żeby ocalić sens słowa JAKOŚĆ musimy edukować się w jej rozpoznawaniu. Trzeba mieć umiejętność dostrzegania tego, co dobrej jakości. Inaczej będziemy mówić „taki sam żakiet, a cena tak drastycznie różna” - albo „takie samo szkolenie a cena tak bardzo zawyżona”. Więc kiedy pytacie mnie o ceny moich warsztatów, to nie wiem jak mam to Wam wytłumaczyć ;) Jednym słowem tego Wam nie wyjaśnię. Potrzebna jest edukacja, edukacja, edukacja.

Oprócz Joanny Klimas miałam też przyjemność posłuchać Kingi Baranowskiej, polskiej himalaistki, którą kiedyś dawno temu pierwszy raz zobaczyłam na dorocznym spotkaniu podróżników KOLOSY w Gdyni. Podczas Kongresu Kadry Kinga opowiadała o tym, jak wchodzi się na 8 tysięcznik w Nepalu - jak to wygląda zdobywani szczytów tak od kuchni. I co ciekawe, nie zaczęła od „rozbijamy pierwszy obóz…” tylko od miliona składowych przygotowań realizowanych jeszcze w Polsce. Potem opowiadała o różnych przeszkodach i przygodach na drodze do samej góry. Mówiła, że przeszła niezłą szkołę od sztywności trzymania się początkowych ustaleń do pokory i ogromnej elastyczności z wciąż zmieniającymi się pozwoleniami, warunkami, ustaleniami i negocjacjami na miejscu. Zawalony most, którym mieli się przedostać, następny za 800km. Mentalność mieszkańców lokalnych miejscowości, inna od europejskiej. Konieczność zbudowania relacji w oparciu o wzajemne zaufanie nie bierze się z powietrza. To wszystko ma miejsce zanim człowiek w ogóle zobaczy ten wymarzony szczyt. 

Czy nie podobnie jest w naszym życiu? Czy zanim nie osiągniemy zadania, celu, sukcesu, którym można się pochwalić na zewnątrz i który jest widoczny na zewnątrz, trzeba przejść przez serię tysiąca zadań, ustaleń, zmian, relacji, bez których wejście na szczyt nie byłoby w ogóle możliwe.

Każdego dnia, mówi Kinga, muszę znać odpowiedź na pytanie: Po co ja tu dzisiaj jestem? Bo jak jest trudniej, to musimy pamiętać, po co przyjechaliśmy. Jaki był powód? Bo z pewnością był i jest ważny. Ważniejszy niż te trudności, które często się piętrzą. Trzeba pamiętać o celu, dla którego tu przyjechaliśmy.

A na koniec dodaje:

Żeby wejść na ośmiotysięcznik, to trzeba być w bardzo dużej harmonii ze sobą, bo tutaj niezałatwione sprawy przywiezione z domu, wychodzą.

Myślę, że to prawda nie tylko podczas wyprawy górskiej  Że żeby wchodzić codziennie na kolejne szczyty naszego życia bycie w harmonii jest konieczne. Niezbędne. Obyśmy doświadczali, dbali o tę harmonię, styl i sens jak najczęściej.

A na deser oglądnijcie wystąpienie na TEDx Michelle Miller o kobiecości, męskości i małżeństwie jednego z drugim.