18 marca 2020
Żałobę dobrze przeżywać nam teraz codziennie.

Dziś będzie o żałobie po tym, co było i nie wróci. Koncept sam w sobie nie jest nowy. Bo… każdego dnia można by było przeżywać żałobę po dniu wcześniejszym, tygodniu, miesiącu a może roku. Wirujące zmysłowo ze sobą zdania w takt marszu żałobnego brzmią tak:

  • Ah kiedyś to było…
  • Dawniej to jakoś było lepiej...
  • Już nigdy nie będzie jak dawniej...
Żałobę dobrze przeżywać nam teraz codziennie

Ja wiem, byłam na mat-fiz, że czas jest względny i być może wcale nie liniowy. Tak czy siak, przeszłość to przeszłość a przyszłość to przyszłość. I jak mawia się czasem w procesie terapii, przychodzi taki moment, że trzeba porzucić nadzieję na lepszą przeszłość i zaakceptować nadchodzącą inną niż byśmy sobie tam chcieli przyszłość. No a zostawiając stare przeżyć żałobę po wyobrażeniu tego, co się nie ziści.

Żałoba podobnie jak lęk jest adekwatną emocją na teraz. Składa się ona z 3 elementów:

  1. Straty (chwilowej ale jednak) jakiejś społecznej swobody, zdrowia, spokoju. Cichego domu. Pobytu w łazience spokojnego. Straty tego, śmego, owego.
  2. Tęsknoty za tym, co było możliwe jeszcze miesiąc temu. Za tym co zaplanowaliśmy a trzeba było zmienić. I za tysiącem innych rzeczy.
  3. Potrzeby reorganizacji. Z perspektywy działania żałoba mówi do nas też: Tak, tak wiem, no miało być inaczej, ale jest inaczej, więc organizuj się inaczej. Stary rytm do wyrzucenia, nowy rytm do nauczenia. A to trwa i często nam się nie podoba, bo jest „głupie”, bo inne a my chcemy tamto, co było.

I znów… ogłaszam wszem i wobec, że to NORMALNE. W normalnym rozmiarze żałoba w takich chwilach (z angielskiego zwana ambiguous grief), czyli żałoba po czymś czego nie można dotknąć, po marzeniach, oczekiwaniach, spodziewaniach, nadziejach - jest potrzebna, konieczna i zdrowa.

Ale… (i tu grożę paluszkiem jak baba jaga na Małgosię i Jasia) nieprzeżyta żałoba jest niedobraaaaa. Więc jeśli chce się wam płakać to płaczcie. Jeśli chcecie być w samotności a teraz przy 100 osobach w domu toaleta to jedyne na to miejsce, to tak zróbcie. Jeśli chce się wam krzyczeć, ale nikt z domowników nie wie, że chodzicie na zajęcia z pracy z ciałem, gdzie się krzyczy i kopie, i umarliby ze zdziwienia widząc was z pulsującą purpurą na twarzy, to darujcie już im tych przeżyć i do łazienki marsz a tam… w ręcznik dajemy: głosem albo pięścią.

Żałobę dobrze przeżywać nam teraz codziennie.
Tak dla zdrowia.
Chlip.

Jestem psychologiem specjalizującym się w tematyce wstydu i odwagi. Współpracuję z osobami i zespołami świadcząc usługi coachingowe i szkoleniowe zarówno dla klientów prywatnych, jak i biznesowych.

Podziel się:

Kategorie

Ostatnie posty

BLOG-Jak-zmieniac-trudne-poczatki-we-wspaniale-konce-1
Jak zmieniać trudne początki we wspaniałe końce.
Minął rok. Dokładnie rok, od kiedy powstała moja platforma rozwojowa ON MY WAY. Część z Was już na niej jest i eksploruje i mówi, że jest super, me...
BLOG-Tam-pomiedzy-wlasnie-miesci-sie-cale-nasze-zycie
Tam pomiędzy właśnie mieści się całe nasze życie.
Życie ma w sobie schody w górę i schody w dół. Czasem łatwiejsze te pierwsze. A czasem te drugie. Czasem idziemy sami a czasem z kimś. Czasem się m...
BLOG-Odwaznym-i-odwazna-sie-bywa
Odważnym i odważną się bywa.
Koloseum, zwane również Amfiteatrem Flawiuszów, ma dla mnie szczególne znaczenie. Kiedy odłączę potężny kawałek brutalnej historii i zostanę przy r...

Tagi

Posłuchaj podcastu

Oglądaj mój kanał na YouTube

Na stronie używam ciasteczek, są bez mleka i cukru, słodzone miłością do znaków. Pliki cookies są zapisywane w pamięci przeglądarki internetowej. Chcesz wiedzieć więcej, kliknij tutaj