Chodzi mi o dwa zaprojektowane przez dr Brené Brown z Uniwersytetu w Houston. Dla tych, którzy jeszcze nic o nich nie wiedzą. Jeden nazywa się "Z wielką odwagą" a drugi "Rosnąc w siłę". 

I wiecie co... ZAWSZE, absolutnie zawsze po każdym z tych 3 dniowych intensywnych dniach pracy na sali mam dwie refleksje:

1. ja pierdziu, ale ja mam zajebistą robotę
2. tak zmienimy świat, właśnie dokładnie kurde-mol-tak-proszę-państwa, krok po kroku, warsztat po warsztacie. 

Ci z Was, którzy na nich byli to dobrze wiedzą, o czym mówię, a Ci którzy jeszcze nie byli, to jest niezłym wyzwaniem opowiedzieć Wam, co czyni je magicznymi ale spróbuję wyjaśnić.

Jest grupa, która chce.
Są ludzie, którym zależy.
Jest solidna merytoryka.
Jest logika w przebiegu warsztatu.
Jest gotowość do schodzenia głębiej i głębiej.
Są prawda i szczerość. 
Jest humor.
Jest zaufanie.
Są odwaga i niewygoda.
Są oni i ja. 
I nagle w trakcie tej pracy już nie wiesz, gdzie się ktoś kończy a gdzie ty zaczynasz, bo okazuje się, że kiedy zejdziemy wystarczająco głęboko, to wszyscy jesteśmy tacy sami. 

A puenta tych warsztatów jest właśnie taka: Weź się przytul!

A teraz proza życia, idę z psami na siku :)