Aha dla tych, którzy myślą, że lepiej do siebie samego nie zaglądać, to ta nieświadoma forma życia, choć czasem wydaje się łatwiejsza, to moi drodzy, najdrożsi, ona jest ułudą, bo i tak wszystko, co w człowieku się dzieje, to dzieje się nadal, tylko robi to po cichaczu i szkody też wyrządza. Więc to taki pseudo-spokój. 

Wracając do budowania samoświadomości, to jest to trochę jak przemywanie okien swojego życia, przez które widać teraz coraz wyraźniej. I bywają na tej drodze trudne momenty, w których nie da się zapomnieć swoich odkryć ale one jeszcze nie wnoszą nic dobrego. Czyli otworzyliśmy ranę, czujemy ból świadomości ale do ulgi jeszcze chwila. Wtedy najłatwiej zwątpić w sens tej pracy nad sobą. 

Czyli to mniej więcej wygląda tak:

1. tralalalala żyję sobie nieświadomie i jest zarąbiście, nic siebie nie rozumiem ale co tam
2. pójdę z koleżanką na warsztat albo kolega mówi, że fajne te spotkania to idę
3. oh zaczynam nabierać świadomości, odkrywam, zgłębiam, dotykam zapomnianego, cudownie, wspaniałe, witaj wiedzo o sobie - pójdę na kolejne warsztaty i będę wszystkich nawracać na błogosławioną ścieżkę świadomości 
4. ku’*^wa po cholerę mi to było, chcę zapoooooomnieć, nie chcę już odkrywać
5. nie, no dobra jednak warto, ufff - przerobione, więcej rozumiem, czuję więcej, to teraz chwilę spokój
6. o cholera, co teraz znowu, nowe odkrycia a myślałam, że raz wystarczyło
7. to może terapia, jednak pójdę, bo potrzebuję 
8. ku’*^wa po cholerę mi to było, chcę zapoooooomnieć, nie chcę już odkrywać
9. a nie jednak dobrze, cieszę się, że to wiem, to teraz już załatwione
10. ale zaraz zaraz, co to znowu przychodzi za jakaś refleksja
11. o nie... ku’*^wa po cholerę mi to było, chcę zapoooooomnieć, nie chcę już odkrywać
12. oooo robią takie warsztaty, może pójdę...
13. ...

To się nie kończy. I dobrze. 

Generalnie to jak z wchodzeniem w las. Wydaje się, że las stanowi tylko ta pierwsza widoczna linia drzew i więcej nie ma. Wchodzimy głębiej a tych drzew więcej i więcej. Idziemy dalej a drzew więcej i jeszcze więcej. W tej podróży w głąb lasu poznajemy siebie, poznajemy las, poznajemy innych w lesie i choć trochę tu trudniej niż poza lasem, to już nie chcemy wracać, bo tu tak pięknie. Nie zawracajcie. Zostańcie w lesie. Nie zgubimy się. To tam się odnajdziemy.