No ale po kolei. Pema mówi tam w tym wystąpieniu tak: 

„Ten beznadziejny świat. 
Ci beznadziejni ludzie.
Ten beznadziejny rząd.
To wszystko jest beznadziejne.
Beznadziejna pogoda.
Za ciepło tu jest. 
Za zimno. 
Zapach mi się nie podoba. 
Ten człowiek przede mną jest za wysoki. 
A ten obok mnie za gruby. 
Tam ktoś pachnie perfumami, a ja jestem alergikiem!

To trochę tak, jak gdyby iść na bosaka przez rozgrzany słońcem piasek, potłuczone szkło, przez pole wyłożone cierniami. Stopy masz gołe, więc mówisz: „Za ciężko mi jest. Strasznie mnie to boli, jest okropnie. To jest wszystko za ostre. Bardzo mnie to boli. Jest tak cholernie gorąco”. I wtedy właśnie wpadasz na genialny pomysł! Po prostu wszędzie na całym świecie rozłożysz taką skórzaną płachtę, która uchroni cię od bólu. A to w sumie mniej więcej tak, jak gdyby powiedzieć: „To ja pozbędę się wszystkich i wszystkiego, co mnie denerwuje. Pozbędę się jej. Jego. Ustawię sobie właściwą temperaturę. Zabronię wszystkim używania perfum na całym świecie. Wtedy to już mi nic nie będzie przeszkadzało. Pozbędę się z całego świata wszystkiego, co mi przeszkadza. Ha! Pozbędę się też komarów i wtedy będę bardzo szczęśliwym, zadowolonym z życia człowiekiem”.

Tak nam się marzy, że to w ogóle jest możliwe... A Buddyjski mnich Shantideva mówi:

A co by było gdybyś po prostu owinął sobie skórę wokół stóp… ?

No właśnie… gdybyśmy to my założyli buty na ten spacer po parzącym piasku, po rozbitym szkle i po cierniach, to by nam nic nie przeszkadzało. Gdybyśmy to my pracowali z naszym własnym umysłem, a nie próbowali zmieniać wszystko i wszystkich dokoła nas, to mniej mielibyśmy w sobie bólu i cierpienia. 

Ah te cholerne puenty ;)