Kiedy nie mieszkacie razem, to nie ma porannych spotkań w łazience. Nie ma przebierania w sypialni. Nie ma zbierania bielizny z suszarki na balkonie owinięta jedynie w ręcznik. Widzi Cię umalowaną, ubraną, a jeśli rozebraną, to jesteś na to przygotowana. Widzi cię piękną, bo taką chcesz, żeby cię widział. Wiesz, co masz do ukrycia i robisz to po mistrzowsku, bo bardzo chcesz, żeby nie odkrył tego, czego sama się wstydzisz. Ukrywasz więc zmarszczki, cellulit, brzuch.

Za jakiś czas jedziecie na wakacje, na weekend, na chwile - przemykasz, ukrywasz i chowasz cellulit, zmarszczki i brzuch. Aż wreszcie zamieszkujecie razem i ukrywanie robi się trudniejsze, ale ciągle się starasz, bo na szali jest dużo… cellulit, zmarszczki i brzuch.

A potem pewnego dnia po latach przy kawie na śniadaniu rozmawiacie i mówisz, że boisz się czasem, że kiedyś zobaczy cię niedoskonałą. A on otulając słowa łykiem kawy mówi czule: „Ale kochanie ja widzę twoje zmarszczki, cellulit i brzuch. Widzę, bo patrzę na ciebie. Widzę w łazience, na plaży, w sypialni. Widzę i kocham, bo kocham ciebie. Kocham cellulit, zmarszczki i brzuch, bo to ty i twoja historia.”

Huk wypowiadanych przez niego słów i wrzask zupełnie bezużytecznych lat moich działań przebił tylko jeden dźwięk… dźwięk takiej myśli:

Tyle lat się bałam, że kiedy zobaczy mnie całą, to przestanę się mu podobać, że oceni, zostawi, odrzuci. Okazuje się, że to ja oceniałam, zostawiałam i odrzucałam cząstki siebie. A on? On kocha mnie w całości.

Zamiast zmarszczki, cellulit i brzuch możecie podstawić inne rzeczy: dziurawą przeszłość, zdradę, uzależnienie, bankructwa, choroby itd. Obszar inny, ale wewnętrzna praca ta sama. Zadanie jest jedno dla nas wszystkich: pokochać siebie w całości.