Przyjaźń to super istotny składnik szczęśliwego życia. „Posiadanie” tej jednej albo więcej osób, z którymi możemy porozmawiać o wszystkim, wspólnie cieszyć, wspólnie smucić. To te relacje które dają nam poczucie bezpieczeństwa, spokoju, radości. Ci i te z nas, którzy mają takie osoby, mają cudownie. Ale… są też takie momenty w naszym życiu, w których tych relacji już nie ma albo właśnie się kończą.

Czasem dzieje się to organicznie. Czasem tragicznie, bo w wypadku. Czasem łagodnie. Czasem burzowo. Czasem cholernie boleśnie. A czasem łagodnie i czule. Tak czy siak podobnie jak w tych romantycznych relacjach przeżywamy je równie boleśnie. Ale o tym się nie mówi tak dużo. Kiedy kończy się relacja, która była pełna przyjaźni, to czujemy jakby część z nas również umierała. Im jesteśmy starsi, tym może nam być trudniej zawierać nowe przyjaźnie. W dzieciństwie i nastoletniości ciągle poznajemy nowe osoby, rotują nam znajomi, zmieniają przyjaciele. Ale z wiekiem wydaje się jakby obszar przyjaźni się zawężał, kurczył, ważył mniej. Być może to tylko przekonanie a być może tak jest. Tak czy siak chciałabym przypomnieć, że przyjaźnie można zawrzeć w każdym wieku. Warunkiem jest otwartość, odwaga i czujność, bo w każdym wieku przyjaźnie mogą się skończyć, jeśli o nie nie dbamy. Tak jak miłość romantyczna potrzebuje uwagi, bliskości, intymności i dobrej komunikacji - tak i przyjaźń z nimi rozkwita.

Jest coraz więcej warsztatów, szkoleń i wykładów dla par romantycznych, dla związków, dla rodziców itp. i to jest super. Marzą mi się szkolenia, warsztaty i wykłady dla przyjaciół. Żebyśmy mieli przestrzeń, czas i możliwość dbanie o tę część naszego życia.