Coś ewidentnie jest na rzeczy. Gdzieś następuje tarcie w przekonaniach i naszych głowach pomiędzy pomaganiem a zarabianiem. I ni stąd ni zowąd tworzy się taka pętla:

• Czy pomagać jest ładnie? Bardzo ładnie.
• Czy brać za to pieniądze jest ładnie? Bardzo nieładnie.

Przyglądam się więc tym przekonaniom krążącym wokół przedsiębiorczości & psychologii i myślę sobie tak:

1. Każdy terapeuta do którego chodziłam musiał zadedykować setki, jeśli nie tysiące godzin nauki, gromadzenia doświadczenia, spędzania czasu na własnym rozwoju i własnym procesie terapeutycznym. 
2. Każdy terapeuta, u którego byłam spędzał sporą część tygodnia, miesiąca i roku na rozwijaniu własnych kompetencji, wiedzy i metodyki pracy. 
3. Każdy terapeuta, którego podziwiam i spotykam na swojej drodze osobistej i zawodowej wydał tysiące polskich PLNów i nie tylko, na swój rozwój w Polsce i zagranicą. 

Więc najpierw od strony czysto matematycznej. 
Jeśli w coś się inwestuje to warto, żeby ta inwestycja się zwróciła, bo w innym wypadku nie ma jak zrobić kolejnej i kolejnej i kolejnej. 

Teraz od strony merytorycznej. 
Jeśli chcemy mieć usługi na wysokim poziomie, które nie robią złej roboty, to osoba je wykonująca nie może zatrzymać się swoim rozwoju, potrzebuje o niego dbać, a to kosztuje.

A teraz od strony systemowej. 
Jeśli chcemy, żeby osoby wykonujące ten zawód mogły utrzymać siebie i rodziny, posyłać do szkoły dzieci, kupować sobie jedzenie i płacić podatki, to muszą na tym, na czym się znają najlepiej odpowiednio zarabiać, żeby mieć z czego robić powyższe.

A na koniec od emocjonalnej.
Ja powoli tracę cierpliwość do tego unoszącego się w przestrzeni przekonania, że psycholog nie może dobrze zarabiać a jeśli to robi, to coś jest nie tak. I że zacytuję niektóre wypowiedzi: że to jest jakieś nieładne… że nie powinno tak być i… (moje ulubione) że tego nie można robić dla pieniędzy. 

No bez kitu... Pomaganie to szlifowany talent, rozwijana kompetencja no i długo zdobywana wiedza. To też wysiłek i ogrom czasu temu dedykowany. I jak to jest, że...

• Nikt nie mówi programiście, że zarabianie na pisaniu kodu to grzech, żenada, nie fair, nie wolno i nie wypada.
• Nikt nie mówi tłumaczowi, że zarabianie na tłumaczeniu to grzech, żenada, nie fair, nie wolno i nie wypada.
• Nikt nie mówi policjantowi, że zarabianie na ściganiu przestępców to grzech, żenada, nie fair, nie wolno i nie wypada. 

To zawód jak każdy inny. Nie mylmy pracy psychologicznej i terapeutycznej z akcjami charytatywnymi. One się nie wykluczają, ale niech nie będzie milczącego przymusu, że mają być tym samym. 

W imieniu swoim i jeszcze paru kolegów i koleżanek.
A.

PS A my psychologowie miejmy odwagę doceniać siebie samych. Również finansowo.